Bugün Sevgililer Günü. Son 15 yıldır ülkemizde, yoğun etkinliklerle kutlanıyor bugün. Kimileri bu sembolik günleri, tüketimi artıran gereksiz günler olarak görüyor. Belki haklılar. Ama bu özel günler de olmasa sevdiklerimizi neredeyse hiç hatırlayamayacağız. Hayat şartları, kaybolan insani değerlerimiz bizi bu hale getirdi. Bence iyi ki bu özel günler var.

14 Şubat, Sevgililer günü. Çok eski bir tarihçesi var. Şimdi burada onu tekrarlamayacağım.
Ben sevginin büyüklüğünü vurgulayacağım. Öyle bir duygu ki, insana kendini iyi hissettiriyor. Sağlıklı, huzurlu, mutlu hissettiriyor. Onu yüreğimizde taşıdıkça insanız. Onunla yücelir, onunla kabımıza sığamayız. Onun sayesinde daha hoşgörülü ve merhametliyiz. Ne mutlu sevgiyi içinde büyütenlere…

Önce kendimizi sevelim. Hatamızla, doğrumuzla, güzelimiz ve çirkinimizle kendimizi sevelim. Kendisini sevmeyen, başkasını da sevemez. Sonra en yakın aile bireylerimizi, dostlarımızı, arkadaşlarımızı, iş arkadaşlarımızı ve herkesi sevelim. Çiçeği, böceği, çevreyi, dünyayı yani aklınıza gelecek her şeyi… İçimizdeki sevgi o kadar çok ve büyük ki, esirgememize neden yok. Her şeyi çıkarsızca sevelim ki, sağlıklı olalım!

Bizi insan yapan en büyük değerlerden olan sevgimizi, paylaşalım,paylaştıkça büyütelim, onunla içimizi temizleyelim. Bunu başarırsak bir bütün oluruz. Güçlüklerin üstesinden geliriz. Ayrımcı değil, tamamlayıcı olmak için sevelim.

Hepinizin Sevgililer günü kutlu olsun.

Şadan HERGÜNER