14 Şubat "Valentine's Day" yani Sevgililer Günü, ülkemizde kutlanmaya başladığı zamandan bugüne değin, iyice artan bir ivme kazandı.

14 Şubat çılgınlı her yıl artan bir yoğunluk taşıyor. Tam bir tüketim günü halini aldı. Yanlış anlamayın asla kutlanmasına karşı değilim. Anneler ve Babalar Günü gibi günler sembolik olarak kutlandıkça en azından bazı insanlar, mecburen sevdiklerini hatırlayıp, hal - hatır soruyorlar. Yani iyi bir şey.

Hediyelerin abartılı olmasını, herkesin bu günlerde en iyi hediyeleri almak için seferber olmasını pek sevmiyorum. Buna, bütçesini zorlayanlar da eklenince daha bir üzülüyorum.

En güzel hediye sevdiklerimizi tüm yıl boyunca davranışlarımız, inceliğimiz, düşünceli hateketlerimizle mutlu etmektir diye düşünüyorum. E tabi, özel bir hediye de sembolik günde sahibini bulunca ayrı güzel oluyor.

SEVGİ; yaşanırsa, yaşatılırsa anlamlıdır. Hepimizin yüreği doğuştan sevgi doludur. Güzel olansa o sevgiyi her daim taze ve katıksız tutmaktır. Sevdiklerinize sevginizi, anlayışınızı ve sabrınızı sunun. Bunu başardığınızda siz ve onlar daha huzurlu ve sağlıklı olacaksınız.


Kalp bir tür camdan yapılmıştır. Özü sevgi, dışı cam gibi kırılgan bir maddedir. Kırıldığı anda asla eskisi gibi olmaz. Kalp kırdınız ise, istediğiniz kadar büyük hediyelere boğun onu ama tekrar kazanmanız olası olmayacaktır. Benden söylemesi.



SEVGİLİLER GÜNÜNÜZ  kutlu olsun.                                    

Şadan HERGÜNER